Door Janny Huizinga-van der Wurff
Marije Blom, sinds juli bestuurslid van het Hospice Texel, ontvangt mij bij haar thuis voor het interview.
De vraag ‘van wie ben je er ien?’ hoef ik niet te stellen – dat vertelt ze zelf aan het begin van ons gesprek. De op Texel geboren Marije is 46 jaar - haar vader is Arie Blom, de buschauffeur, haar moeder is Joke van de Wetering. Ze is de middelste van 3 kinderen, haar 2 zussen heten Esther en Karin. Samen met Barry heeft ze 2 kinderen - dochter Nikki van 14 zit op de OSG en zoon Epke van 11 zit in zijn laatste jaar op De Skool.
Na de mavo en een jaar havo vertrok Marije met haar vriendinnen naar Alkmaar en had daar een gezellig studentenjaar. Alhoewel ze van jongs af aan wist dat haar hart in de zorg lag startte ze met een andere studierichting, omdat de opleiding tot verpleegkundige al vol was. Na een jaar kon ze alsnog starten met de opleiding tot A-verpleegkundige. Dat was het laatste jaar dat die opleiding in die hoedanigheid werd gestart. Later zijn opleidingen in de zorg ondergebracht in BBL- of BOL-opleidingen.
Na het behalen van haar diploma startte ze als teamleider op de interne oncologie-afdeling van het Gemini-ziekenhuis (nu Noordwest ziekenhuis). Later was zij daar gedurende ongeveer 6 jaar afdelingshoofd. Gaandeweg veranderde de inhoud van haar functie, waardoor voor haar gevoel te weinig restte van patiëntenzorg met handen aan het bed.
In 2007 begon ze bij Inholland in Amsterdam de 2-jarige hbo-opleiding tot verpleegkundig specialist (nurse practitioner). Na succesvolle afronding van deze studie ging zij als rechterhand van een specialist aan het werk in Den Helder. Marije heeft zich gespecialiseerd in borst-, darm- en huidkanker. Het opzetten van de polikliniek mammacare (borstkliniek) is mede door haar gerealiseerd in Den Helder.
Om zichzelf verder te ontwikkelen in een ander werkgebied heeft ze in februari 2024, na 26 jaar ziekenhuis, de overstap gemaakt naar de Eilandpraktijk in De Cocksdorp. Als verpleegkundig specialist neemt ze een aantal medische taken van de huisarts over en rijdt visites. Ze is laagdrempelig benaderbaar en naast verrichting van medische handelingen biedt ze een luisterend oor voor patiënten.
Ook draait ze nog een dagdeel per week een polispreekuur op Texel voor het Noordwest ziekenhuis. Dit doet ze totdat daar voor haar een vervanger is gevonden. Voor Texelse patiënten is het prettig dat ze voor dit spreekuur niet naar Den Helder hoeven te reizen. Met de 2 andere verpleegkundig specialisten op Texel komt Marije met enige regelmaat bij elkaar voor intervisie. Vol overtuiging zegt ze ‘ik heb gewoon het mooiste beroep wat er bestaat’.
Geïnteresseerd las Marije de vacature voor bestuurslid van het Hospice Texel, maar liet solliciteren aan haar voorbij gaan. ‘Eerst ga ik mij goed settelen in mijn nieuwe functie en zie dan wel verder’, was haar gedachte. Het was (bestuurslid) Josine Blanksma die het laatste zetje heeft gegeven om alsnog te solliciteren (‘lijkt mij echt wat voor jou’). Door deze functie geeft zij invulling aan haar wens iets te doen binnen te Texelse samenleving.
Ze ziet raakvlakken met haar werk waar zij onder andere heeft te maken met iemands laatste levensfase. Ze is betrokken geweest bij het palliatief-team in Noord-Holland en in haar huidige functie vindt regelmatig een levenseinde-gesprek plaats. Ook neemt zij deel aan regionaal PaTz-overleg (palliatieve zorg thuis).
Op mijn vraag of ze naast haar enerverende baan nog tijd heeft voor andere interesses en hobby’s antwoordt ze lachend ‘ja hoor’. Haar kinderen staan op nummer 1, verder sport zij graag en hobbyt in en om huis (in de ruimste zin van het woord). Ze vertelt dat in de paar jaar dat ze in het huidige huis woont diverse muren al een paar maal zijn voorzien van een ander kleurtje. Op rustige momenten, bijvoorbeeld tijdens vakantie, kan zij zich overgeven aan lezen op haar e-reader.
‘O ja, voegt ze toe, 19 oktober heb ik met mijn zussen 14 km gelopen bij de Amsterdam City Walk’. Een mooie beleving was dat. Niet in de laatste plaats omdat het eendenkukeltjesweer was, maar ook omdat je door delen van de stad loopt waar je anders niet komt. Volgend jaar op 18 oktober nemen de zussen weer deel – dan gaan ze voor de 20 km.
Bevlogen en enthousiast heeft Marije vertelt over haar werk en haar ambities. Ik stel mij voor dat in haar functie als bestuurslid de bevlogenheid en het enthousiasme zeker zullen doorwerken.
